Η ντουλάπα του Αλλαντίν
Από την εκπρόσωπο της Annie Sloan, Χριστίνα Σπυροπούλου (Νέα Μάκρη)
Ένα ωραίο πρωί ανοίγει η πόρτα του εργαστηρίου και μπαίνει μια κοπέλα που δεν την είχα ξαναδεί! Και έτσι εκτυλίχθηκε ένας μικρός διάλογος:
-Καλημέρα! Έχω μια ντουλάπα που θα ήθελα να φτιάξουμε!
-Βεβαίως, φέρτε μου κάποιες φωτογραφίες ή να κανονίσουμε πότε θα μπορούσα να τη δω για να δούμε τι τεχνική θα μπορούσαμε να κάνουμε που να ταιριάζει και στη ντουλάπα και στο χώρο σας!
- Δεν χρειάζεται να το καθυστερήσουμε
-Μα δεν θέλετε να δούμε τι επιλογές έχουμε?
-Δεν χρειάζεται, άκουσα για σένα, είδα την δουλειά σου και σε εμπιστεύομαι! Έχω ήδη φορτώσει τη ντουλάπα στο φορτηγάκι! Έλα να τη δεις για να δούμε σε ποιο σημείο να την αφήσουμε!
Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που δεν προλαβαίνεις να πεις και πολλά, και στα λίγα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν από την είσοδο του εργαστηρίου μέχρι την άκρη του δρόμου που είναι παρκαρισμένο το φορτηγάκι, σκέφτεσαι τι έχουν να δουν τα μάτια σου...
Και είδαν! Είδαν ένα μοναδικό κομμάτι που όμοιο δεν είχαν ξαναδουλέψει! Οι καμπύλες, τα σκαλίσματα, η ογκώδης ορθογώνια κατασκευή με τις τόσες λεπτομέρειες! Και το εσωτερικό.. Τα ιδιαίτερα καμπυλωτά ράφια οι καλομελετημένοι οδηγοί των συρταριών. Τα πάντα! Είναι από τα κομμάτια που θες να να πέσουν στα χέρια σου, όμως κανείς δεν τολμά να τα πειράξει θεωρώντας ότι θα τα χαλάσει, θα τα καταστρέψει, θα το βεβηλώσει...
Με την πελάτισσα αμφιταλαντευτήκαμε ανάμεσα σε αρκετά χρώματα, μέχρι που αποφάσισε να αφήσει την απόφαση επάνω μου.
Πιστεύω ότι το κάθε έπιπλο έχει τη δική του φωνή που ο επαγγελματίας οφείλει αλλά και ξέρει να την ακούει και να τη σέβεται! Το έπιπλο σου μιλάει, σου λέει εδώ έχω σκιές, φωτοσκιάσεις! Εδώ έχω εσοχές! Κάνε κάτι με αυτές για τις αναδείξεις, μην τις κρύψεις μέσα στη μονοχρωμία! Και αν σεβαστείς τη φωνή του, το έπιπλο παίρνει μια δεύτερη ζωή αντίστοιχη της νιότης του.
Και αυτό το έπιπλο ευτυχώς ήταν πολύ φλύαρο. Και το καλό με τα υλικά μας είναι ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε κάθε είδους φλυαρία και σιωπή!
Επέλεξα το French Linen ως βάση που θα μου έδινε τη δυνατότητα να παίξω με το σκούρο κερί (Dark Wax), το μαύρο κερί (Black Wax) στις εσοχές των σκαλισμάτων και στις γωνιές για να δημιουργήσω φυσικές φωτοσκιάσεις. To Old White ήρθε για να φωτίσει όλα τα ανάγλυφα!
Και μας έμενε το εσωτερικό, όπου ήθελα να είναι κάτι έντονο και ανατρεπτικό, κάτι που θα τόνιζε τα καλοφτιαγμένα ράφια και θα αναδείκνυε οτιδήποτε ακουμπούσε πάνω τους. Και τι καλύτερο από το Aubusson Blue!
Τέλος, για να δώσω περισσότερη ένταση στα σημεία (είπαμε, το ζητάει το ίδιο το έπιπλο) και να “δέσω το εξωτερικό με το εξωτερικό, έκρυψα στις γωνίες και σε κάποια σκαλίσματα πάλι λίγο Aubusson Blue!
Ήταν σίγουρα από τις περιπτώσεις εκείνες των επίπλων που δένεσαι μαζί τους (πολλές οι ώρες συνομιλίας μαζί του βλέπετε) και δυσκολεύεσαι να τα επιστρέψεις στον ιδιοκτήτη θέλοντας να μείνουν όσο περισσότερο γίνεται στο χώρο σου....
1 σχόλια
Φανταστική δουλειά Άννα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η βαλίτσα το ίδιο.
Γεια στα χέρια σου