Η κουζίνα της μαμάς
Από την εκπρόσωπο της Annie Sloan, Χριστίνα Σπυροπούλου (Νέα Μάκρη)
Πριν περίπου δυο χρόνια μιλάγαμε με έναν φίλο μου αρχιτέκτονα και μου έλεγε για την ανακαίνιση ενός οροφοδιαμερίσματος που είχε αναλάβει. Το νιόπαντρο ζευγάρι ήθελε να αλλάξει τα πάντα μέσα στο σπίτι, από τα κουφώματα και τα πατώματα μέχρι τα υδραυλικά και τα φωτιστικά.
Μετά από λίγες μέρες έτυχε να βρεθούμε με το ζευγάρι και να πιάσουμε κουβέντα για το είδος της ανακαίνισης που ήθελαν να κάνουν. Ουσιαστικά ήθελαν να εγκαταστήσουν ένα καινούργιο σπίτι μέσα στο σκελετό του παλιού. Δεν ήθελαν να μείνουν και πολλά πράγματα που να τους θυμίζουν το παλιό πατρικό σπίτι... Πατώματα ξηλώθηκαν, χώροι ανακατασκευάστηκαν, υδραυλικά άλλαξαν.... Όμως έμενε ένα βασικό κομμάτι του σπιτιού που έμελλε να αλλάξει λιγότερο... Η κουζίνα. Ο αρχιτέκτονας ήθελε να αποτελεί η κουζίνα ένα από τα βασικά στοιχεία του σπιτιού σε διαφορετική όμως μορφή από την αρχική! Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ωραία...
Η κουζίνα ήταν (και είναι) μια όμορφα κατασκευασμένη κουζίνα από μασίφ ξύλο σκούρας καρυδιάς. Το είδος των κουζινών που είχαν περάσει μεγάλες δόξες, που το ζευγάρι όμως δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα... Πώς λοιπόν προσαρμόζουμε μια τέτοια κουζίνα σε ένα σύγχρονο σπίτι;
Έφτιαξα αρκετά δείγματα με βάση το Country Grey, το Old White, το Original. Και είπαμε να κάνουμε έτσι για το πείραμα ένα δείγμα με Country Grey και Dark Wax… Μπίνγκο! Αυτή ήταν και η τελική επιλογή!
Έβαψα όλη την κουζίνα με Country Grey, κέρωσα και μετά άρχισαν τα παιχνίδια με το σκούρο κερί! Η ιδιαιτερότητα στη συγκεκριμένη δουλειά ήταν ότι μου ζητήθηκε να βάψω και το εσωτερικό των ντουλαπιών δηλαδή τις εσωτερικές καμπίνες μελαμίνης (είπαμε δεν ήθελαν να θυμίζει τίποτα από το παλιό σπίτι, ακόμα και αν αυτό θα αφορούσε το εσωτερικό των ντουλαπιών που το βλέπουμε μόνο όταν ανοίγουμε το ντουλάπι να πάρουμε κάτι). Και η δουλειά έγινε σε ελαφρώς αντίξοες συνθήκες, χειμωνιάτικα βράδυα χωρίς θέρμανση και ηλεκτρισμό. Στο ένα χέρι το πινέλο στ’άλλο χέρι η μπαλαντέζα...
Η κουζίνα τελείωσε, επανασυναρμολογήσαμε τα πορτάκια, πήραμε και τα εύσημα και μετά....ο λευκός τοίχος έκανε μεγάλη αντίθεση με την κουζίνα. Βρε μήπως να τον βάφαμε και αυτόν με παρόμοια τεχνική να μοιάζει και λίγο ξύλινος; Και το λευκό πάσο; Ε, ας το βάψουμε κι αυτό! Country Grey και Dark Wax και πάλι, στους λευκούς τοίχους γύρω από την κουζίνα και το πάσο γυψοσανίδας, ώστε να μοιάζει κάτι μεταξύ stucco veneziano και ξύλου. Και να’μαστε δύο χρόνια αργότερα, με μια παλιά μεν, ολοκαίνουργια κουζίνα δε, που δεν θυμίζει πια την πεθερά, ενώ έχει υποδεχτεί ήδη τα καινούργια μέλη της οικογένειας...
0 σχόλια